Verhuizing, project en Machu Picchu
Blijf op de hoogte en volg Sanne
10 November 2013 | Peru, Cuzco
Het is al weer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven. Na mijn verhuizing naar het appartement, het afsluiten van Spaanse les, mijn eerste twee weken project en Machu Picchu lijkt het me een goed moment weer eens wat van me te laten horen!
Het bevalt goed in het appartement, met mijn huisgenootjes Astrid en Lisanne (net vertrokken) en mijn nieuwe huisgenootje/collega op het project Sanne. We wonen dichtbij de Avenida del Cultura, een lange drukke weg met veel winkeltjes (lees: goede bakkertjes met wifi!) eraan, en ook een yoga/pilates centrum op loopafstand – al ben ik daar eerlijk gezegd nog steeds niet aan een les toegekomen. Ben erg blij nu in dit deel van Cusco te wonen en niet meer in de arme wijk Huancaro, want daar was echt niet zo veel te doen. Ook de vrijheid bevalt goed: de familie was flexibel en aardig voor me maar echt betrokken voelde ik me niet, waardoor de dagelijkse lunch daar steeds vaker als een onhandige verplichting voelde. Daar heb ik nu geen last meer van. In het appartement zelf hebben we echter niet zo heel veel omhanden: niet eens een radio of tv, gelukkig is de douche wel vervangen want ik weigerde een warme douche te nemen aangezien je een schok kon krijgen als je te dicht in de buurt van de douchekop kwam. Volgens Marcelo, onze coördinator, is dat ‘heel gewoon’, maar Marcelo heeft wel vaker gekke ideeën wat organisatie betreft… al vind ik het verder wel gewoon gezellig dat hij erbij is met de MBP dinertjes, twee keer per week.
Mijn Spaanse lessen heb ik afgesloten met een diploma ‘intermedio bajo’: lower intermediate, samen met mijn klasgenootjes Irene en Iris. Het niveau is genoeg om tegen de kinderen te kunnen zeggen dat ze iets moeten uitspugen, niet aan mij/iets mogen zitten, dat ze rustig moeten doen, en dat ze gaan omkleden/douchen/tandenpoetsen, eten, etc. Maar heel makkelijk is het niet op het project, er zijn 25 kinderen en ieder heeft zo z’n eigen behoeften. Ook is het niet heel makkelijk om iets te organiseren, omdat de mogelijkheden per kind zo verschillen. Met de oudsten zijn we nu een beetje aan het breien, en we hebben laatst een paar puzzels gekocht. Hele eenvoudige, maar er zijn toch nog veel die er niet mee uit de voeten kunnen. Sommige kinderen zijn ook zo autistisch/iets dergelijks dat ze helemaal niet zo de behoefte hebben om samen te spelen, en je kan ze ook niet echt iets uitleggen. Het is echt heel lastig om te zien hoe weinig geld het project heeft, en veel kinderen zijn als vondeling bij het project gekomen waardoor ze geen identiteit hebben en dus niet verzekerd zijn. Ze hebben dus veel te weinig zorg in verhouding tot de problemen die ze hebben. Maar het is heel mooi te zien hoe deze kinderen met iets kleins ontzettend blij kunnen zijn. We hebben namelijk Halloween met ze gevierd: door te dansen, met schmink, en accessoires, en taart als toetje. De toegezegde jurken waren helaas toch niet gemaakt door een andere vrijwilliger (die die week toch weg zou gaan, een heel schijnheilige actie, helaas). Dat werkt ontzettend relativerend: ondanks de teleurstelling van de kleding, heel gezellig gehad. Een gemiddeld westers kind zou er meer moeite mee hebben… en ik denk dat de gemiddelde westerling sowieso veel materiëler is ingesteld. Ook is het super goed om te zien dat de kinderen zo behulpzaam zijn voor elkaar, en dat ze ook helpen met schoonmaken op het project. Komende week is Sanne’s laatste week, daarna werk ik nog één weekje met Astrid samen op het project. Samen met Sanne ga ik waarschijnlijk nog wat uurtjes op pad om spullen te kopen voor het project. We hebben al pyjama’s voor de jongens gekocht, shampoo, wasmiddel, en meer basisproducten. Zelfs daar hebben ze eigenlijk te weinig geld voor bij het project, ik denk er maar niet te veel over na, maar het is eigenlijk super sneu en oneerlijk. Wat wel fijn is, is dat we ons echt nuttig kunnen maken bij dit project. Over sommige projecten hoor ik verhalen waaruit blijkt dat de vrijwilligers helemaal niet zo hard nodig lijken.
Ik heb er twee weken project op zitten, nog twee te gaan. Het is heel kort, ik begin er net een beetje in te komen. Maar ik kijk ook heel erg uit naar reizen: een voorproefje door middel van een 4-daagse trek naar Machu Picchu heeft er wel voor gezorgd dat ik wel weer meer verlang naar mooie natuur, en niet zo veel herrie en stof als in Cusco. De trek was heel tof, we hebben een nachtje in de jungle geslapen, gemountainbiked, enge bruggetjes overgestoken (gelukkig was Anne behulpzaam, de gids was met zijn 21 jaar nog niet zo bekend met het begrip ‘verantwoordelijkheidsgevoel’). Ook lekker gezwommen in een warmwaterbron en geraft – al duurde dat opeens heel kort, Peruaanse reden: er kwam nog een groep achteraan. Dat viel even tegen. De dag van Machu Picchu zijn we om 4 uur ’s ochtends opgestaan om te kunnen genieten van een Machu Picchu in de zon met supersnel optrekkende mist. Het was echt heel mooi om te zien, maar ik was wel helemaal kapot van al dat wandelen (naar de ruïnes toe zijn we ook nog een uurtje bezig geweest met trappen opklimmen). Nu ben ik een beetje bezig met mijn verdere reis plannen, die waarschijnlijk eerst nog een stukje Peru wordt (woestijn, en andere ruïnes bij Nazca, en Arequipa) en dan Bolivia/Chili. En ik overweeg nog ergens onderweg 2 weekjes Spaanse les te nemen om mijn Spaans nog wat te verbeteren. De laatste twee weken hier ben ik van plan nog lekker veel te gaan Salsa dansen en misschien nog een lange wandeling te maken door de bergen. Straks ga ik souvenirtjes shoppen met Astrid en Sanne!
Tot gauw, liefs,
Sanne
Het bevalt goed in het appartement, met mijn huisgenootjes Astrid en Lisanne (net vertrokken) en mijn nieuwe huisgenootje/collega op het project Sanne. We wonen dichtbij de Avenida del Cultura, een lange drukke weg met veel winkeltjes (lees: goede bakkertjes met wifi!) eraan, en ook een yoga/pilates centrum op loopafstand – al ben ik daar eerlijk gezegd nog steeds niet aan een les toegekomen. Ben erg blij nu in dit deel van Cusco te wonen en niet meer in de arme wijk Huancaro, want daar was echt niet zo veel te doen. Ook de vrijheid bevalt goed: de familie was flexibel en aardig voor me maar echt betrokken voelde ik me niet, waardoor de dagelijkse lunch daar steeds vaker als een onhandige verplichting voelde. Daar heb ik nu geen last meer van. In het appartement zelf hebben we echter niet zo heel veel omhanden: niet eens een radio of tv, gelukkig is de douche wel vervangen want ik weigerde een warme douche te nemen aangezien je een schok kon krijgen als je te dicht in de buurt van de douchekop kwam. Volgens Marcelo, onze coördinator, is dat ‘heel gewoon’, maar Marcelo heeft wel vaker gekke ideeën wat organisatie betreft… al vind ik het verder wel gewoon gezellig dat hij erbij is met de MBP dinertjes, twee keer per week.
Mijn Spaanse lessen heb ik afgesloten met een diploma ‘intermedio bajo’: lower intermediate, samen met mijn klasgenootjes Irene en Iris. Het niveau is genoeg om tegen de kinderen te kunnen zeggen dat ze iets moeten uitspugen, niet aan mij/iets mogen zitten, dat ze rustig moeten doen, en dat ze gaan omkleden/douchen/tandenpoetsen, eten, etc. Maar heel makkelijk is het niet op het project, er zijn 25 kinderen en ieder heeft zo z’n eigen behoeften. Ook is het niet heel makkelijk om iets te organiseren, omdat de mogelijkheden per kind zo verschillen. Met de oudsten zijn we nu een beetje aan het breien, en we hebben laatst een paar puzzels gekocht. Hele eenvoudige, maar er zijn toch nog veel die er niet mee uit de voeten kunnen. Sommige kinderen zijn ook zo autistisch/iets dergelijks dat ze helemaal niet zo de behoefte hebben om samen te spelen, en je kan ze ook niet echt iets uitleggen. Het is echt heel lastig om te zien hoe weinig geld het project heeft, en veel kinderen zijn als vondeling bij het project gekomen waardoor ze geen identiteit hebben en dus niet verzekerd zijn. Ze hebben dus veel te weinig zorg in verhouding tot de problemen die ze hebben. Maar het is heel mooi te zien hoe deze kinderen met iets kleins ontzettend blij kunnen zijn. We hebben namelijk Halloween met ze gevierd: door te dansen, met schmink, en accessoires, en taart als toetje. De toegezegde jurken waren helaas toch niet gemaakt door een andere vrijwilliger (die die week toch weg zou gaan, een heel schijnheilige actie, helaas). Dat werkt ontzettend relativerend: ondanks de teleurstelling van de kleding, heel gezellig gehad. Een gemiddeld westers kind zou er meer moeite mee hebben… en ik denk dat de gemiddelde westerling sowieso veel materiëler is ingesteld. Ook is het super goed om te zien dat de kinderen zo behulpzaam zijn voor elkaar, en dat ze ook helpen met schoonmaken op het project. Komende week is Sanne’s laatste week, daarna werk ik nog één weekje met Astrid samen op het project. Samen met Sanne ga ik waarschijnlijk nog wat uurtjes op pad om spullen te kopen voor het project. We hebben al pyjama’s voor de jongens gekocht, shampoo, wasmiddel, en meer basisproducten. Zelfs daar hebben ze eigenlijk te weinig geld voor bij het project, ik denk er maar niet te veel over na, maar het is eigenlijk super sneu en oneerlijk. Wat wel fijn is, is dat we ons echt nuttig kunnen maken bij dit project. Over sommige projecten hoor ik verhalen waaruit blijkt dat de vrijwilligers helemaal niet zo hard nodig lijken.
Ik heb er twee weken project op zitten, nog twee te gaan. Het is heel kort, ik begin er net een beetje in te komen. Maar ik kijk ook heel erg uit naar reizen: een voorproefje door middel van een 4-daagse trek naar Machu Picchu heeft er wel voor gezorgd dat ik wel weer meer verlang naar mooie natuur, en niet zo veel herrie en stof als in Cusco. De trek was heel tof, we hebben een nachtje in de jungle geslapen, gemountainbiked, enge bruggetjes overgestoken (gelukkig was Anne behulpzaam, de gids was met zijn 21 jaar nog niet zo bekend met het begrip ‘verantwoordelijkheidsgevoel’). Ook lekker gezwommen in een warmwaterbron en geraft – al duurde dat opeens heel kort, Peruaanse reden: er kwam nog een groep achteraan. Dat viel even tegen. De dag van Machu Picchu zijn we om 4 uur ’s ochtends opgestaan om te kunnen genieten van een Machu Picchu in de zon met supersnel optrekkende mist. Het was echt heel mooi om te zien, maar ik was wel helemaal kapot van al dat wandelen (naar de ruïnes toe zijn we ook nog een uurtje bezig geweest met trappen opklimmen). Nu ben ik een beetje bezig met mijn verdere reis plannen, die waarschijnlijk eerst nog een stukje Peru wordt (woestijn, en andere ruïnes bij Nazca, en Arequipa) en dan Bolivia/Chili. En ik overweeg nog ergens onderweg 2 weekjes Spaanse les te nemen om mijn Spaans nog wat te verbeteren. De laatste twee weken hier ben ik van plan nog lekker veel te gaan Salsa dansen en misschien nog een lange wandeling te maken door de bergen. Straks ga ik souvenirtjes shoppen met Astrid en Sanne!
Tot gauw, liefs,
Sanne
-
10 November 2013 - 19:33
Isa:
Hee chickie. wat fijn dat je echt wat kan betekenen voor die kinderen. :) mooi dat het goed bevalt! de fotos van MP zagen er mooi uit! kan me voorstellen dat t een hele klim was :p
ga je mij je salsa skills leren als je weer terug bent? ;)
Veel liefs! X -
10 November 2013 - 19:33
Isa:
Hee chickie. wat fijn dat je echt wat kan betekenen voor die kinderen. :) mooi dat het goed bevalt! de fotos van MP zagen er mooi uit! kan me voorstellen dat t een hele klim was :p
ga je mij je salsa skills leren als je weer terug bent? ;)
Veel liefs! X -
11 November 2013 - 11:45
Zimma:
San!
Wat klinkt het allemaal goed en bijzonder! Heel veel plezier!
kus uit het koude kikkerlandje
Zimma -
11 November 2013 - 12:37
Mama:
Hee Sanne! Mooi en leuk om te lezen na ons toch ietwat haperende telefooncontact van vrijdag! Maak er nog wat moois van deze 2 weken op het project, ben benieuwd naar je volgende etappe!
Liefs, Mama -
14 November 2013 - 12:10
R:
Hoi Sanne, na het (wat minder soepele) telefoongesprek toch weer heel leuk om je verhaal te lezen. Als ik dit schrijf is er al bijna wéér een week om en heb je nog maar één week voor het project. Juist omdat de middelen beperkt zijn lijkt me jou inzet voor het project meer dan nuttig!!, dus..... ga er nog een weekje voor.
Ik ben erg benieuwd waar wat je precies voor je verdere reis ga plannen en tegenkomen/ontmoeten/ervaren/enz. Dikke kus en tot de volgende keer.
Dikke kus, pappa. -
14 November 2013 - 15:23
Amanda:
Jeeejh weer een berichtje!
Zo te zien gaat alles goed gelukkig :)
Heeeeeeel veeeel plezier en succes met alles! we wachten op je volgende berichtjes!
XXXX Amanda & Mattijs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
